by Γρηγόριος Καλογιάννης
Ερασιτεχνικές αναγνώσεις λογοτεχνικών έργων φαντασίας, επιστημονικής φαντασίας και τρόμου στα ελληνικά. Ηχητικά ακουστικά βιβλία. Greek audiobooks. [email protected] https://www.youtube.com/@grigorios_kalogiannis https://www.facebook.com/profile.php?id=100010714877288
Language
🇬🇷
Publishing Since
4/21/2024
Email Addresses
1 available
Phone Numbers
0 available
April 29, 2025
<p>Τίτλος πρωτότυπου: Юлиа́н Семёнович Семёнов "Семнадцать мгновений весны" (1969)</p><p><br></p><p>Το έργο ηχογραφήθηκε με την άδεια των εκδόσεων Σύγχρονη Εποχή που το διαθέτουν σε έντυπη μορφή: </p><p>https://sep.gr/product/dekaefta-stigmes-tis-anoixis/</p><p><br></p><p>Οι «17 στιγμές της Άνοιξης» ήταν η μυθιστορηματική εκδοχή του “άλλου” τιτάνιου αγώνα του Σοβιετικού λαού ενάντια στον φασισμό. Του αγώνα που γινόταν μακριά από το μέτωπο, αλλά που έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στις πολεμικές επιχειρήσεις. Αναίμακτες – αλλά σκληρότατες – μάχες που δίνονταν μέσα στα ναζιστικά επιτελεία, αποδομώντας τη ναζιστική μηχανή εκ των έσω. Ήταν βγαλμένο από αυτόν τον πόλεμο το μυθιστόρημα του Σεμιόνοφ, σε τέτοιο μάλιστα βαθμό, που ο ήρωάς του, ο Στίρλιτς, θεωρείται ότι είχε ως «πρωτότυπο» τον υπαρκτό «γκάουπτστουρμφίρερ» των SS, Βίλι Λέμαν, ανώτατο στέλεχος της αντικατασκοπίας της γκεστάπο, ο οποίος δούλεψε για την ΕΣΣΔ με τον κωδικό Α – 201 και με το ψευδώνυμο «Μπράιτενμπαχ». Ο Λέμαν ήταν αυτός που ανακοίνωσε στους σοβιετικούς κατασκόπους, ότι από την υπηρεσία του πέρασαν απόλυτα διασταυρωμένες πληροφορίες για εισβολή των γερμανικών στρατευμάτων στην ΕΣΣΔ, στις 22 Ιούνη του 1941. Το σίγουρο είναι, ότι ο Σεμιόνοφ δούλεψε συστηματικά πάνω σε πραγματικά ντοκουμέντα για να αναπτύξει το μύθο του, από τα ημερολόγια του Σέλενμπεργκ και του Γκέμπελς, μέχρι την παρακολούθηση «χιλιομέτρων» φιλμ από χρονικά της εποχής και συζητήσεις με βετεράνους της αντικατασκοπίας. Από μία άποψη λοιπόν, ο όρος «μυθιστόρημα» για τις «17 στιγμές της Άνοιξης» μπορεί να είναι και συμβατικός.</p><p><br></p><p>Το μυθιστόρημα δημοσιεύτηκε καταρχήν στο περιοδικό «Ζνάμια». Εκεί το διάβασε η σκηνοθέτιδα Τατιάνα Λιόζνοβα και αμέσως άρχισε να σκέφτεται πώς θα μπορούσε να μεταφερθεί στην οθόνη. «Ο Βιατσεσλάβ Τίχονοφ ταίριαξε απόλυτα με το βασικό ρόλο» λέει η σκηνοθέτιδα για τον πρωταγωνιστή της σειράς. Το ίδιο θεώρησε και ο Σεμιόνοφ. Ο Τίχονοφ δεν είχε κανέναν ενδοιασμό. Από εκείνη τη στιγμή και μετά άρχισε να ξεδιπλώνεται μια πραγματική τηλεοπτική «εποποιία» για τα δεδομένα εκείνης της εποχής. Στα 12 επεισόδια της σειράς εμφανίζονται τουλάχιστον 200 ηθοποιοί, ενώ τα κοστούμια ράβονταν σε πολλές φάμπρικες της χώρας.</p><p><br></p><p>Μόνο για τον Τίχονοφ ράφτηκαν 100 λευκά πουκάμισα και 11 διαφορετικά κοστούμια. Αν και το φιλμ ήταν ασπρόμαυρο, οι συντελεστές του το προσέγγισαν με όρους σχεδόν απόλυτης αληθοφάνειας ακόμη και στα χρώματα. Οι ρυθμός της δουλειάς ήταν ιλιγγιώδης. Τεχνικοί και ηθοποιοί είχαν εκλάβει την ολοκλήρωση της σειράς σαν «προσωπική» τους υπόθεση. Ήταν κάτι που ξεπερνούσε την υλοποίηση μιας κρατικής παραγγελίας στο στούντιο «Γκόρκι». Ίσως να ήταν και η υπόθεση του έργου, όπου για πρώτη φορά οι ναζί δεν παρουσιάζονται σαν «ηλίθιοι με περικεφαλαία», αλλά σαν έξυπνοι εχθροί. Το πιθανότερο όμως είναι αυτό που λέει σήμερα ο πρωταγωνιστής του, ο Β. Τίχονοφ: «Η αγάπη στη ζωή και στην πατρίδα, στην ιστορία της. Ολα αυτά για μας ήταν πολύ σημαντικά».</p><p><br></p><p>Η δημοτικότητα του Τίχονοφ εκτινάχτηκε στα ύψη. Όχι και πολύ περίεργο αν σκεφθεί κανείς πως στην τηλεοπτική πρεμιέρα του 1973, το πρώτο επεισόδιο παρακολουθήθηκε από 200 εκατομμύρια θεατές. «Η Λιόζνοβα, μου άλλαξε το όνομα και το έκανε Στίρλιτς» χαριτολογεί σήμερα ο ηθοποιός, δείχνοντας όμως το πόσο τον ταύτισε ο κόσμος με τον Στίρλιτς. Η σειρά αγοράστηκε από όλες τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Από το 1973 μέχρι σήμερα παρουσιάστηκε στην τηλεόραση από τρεις – τέσσερις φορές ετησίως. Υπήρχαν και περίοδοι που η επανάληψη είχε διψήφιο νούμερο. Το αποκορύφωμα είναι το «ρεκόρ» που κρατάει μέχρι σήμερα παγκοσμίως: προβολή και των 12 επεισοδίων σε μια μέρα, από το πρωί μέχρι το βράδυ.</p><p><br></p><p>(πηγή: https://atexnos.com/%ce%b4%ce%b5%ce%ba%ce%b1%ce%b5%cf%80%cf%84%ce%ac-%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%b3%ce%bc%ce%ad%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%ac%ce%bd%ce%bf%ce%b9%ce%be%ce%b7%cf%82/)</p><p><br></p><p>Μετάφραση Απόστολος Κοτσιώλης</p><p>Ανάγνωση Γρηγόριος Καλογιάννης</p><p>Η ηχογράφηση δεν έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα. Επιτρέπεται η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση και ενσωμάτωση, με αναφορά στην πηγή και τους δημιουργούς.</p>
April 23, 2025
<p>Τίτλος πρωτότυπου: Юлиа́н Семёнович Семёнов "Семнадцать мгновений весны" (1969)</p><p>Το έργο ηχογραφήθηκε με την άδεια των εκδόσεων Σύγχρονη Εποχή που το διαθέτουν σε έντυπη μορφή: </p><p>https://sep.gr/product/dekaefta-stigmes-tis-anoixis/</p><p><br></p><p>Το μυθιστόρημα αυτό είναι μία συναρπαστική αφήγηση, που αναδύεται από τη φαντασία του συγγραφέα μα και από τη φλογισμένη πραγματικότητα του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου. Μπορεί το όνομα του κεντρικού ήρωα να μην είναι υπαρκτό. Η δράση του όμως είναι μια ζωντανή σύνθεση της δράσης τόσων και τόσων επώνυμων και ανώνυμων ηρώων του μεγάλου αντιφασιστικού πολέμου, που αναμετρήθηκαν με τον πάνοπλο φασισμό, όχι στα πεδία των επικών μαχών του πολέμου εκείνου, αλλά μέσα στην ίδια τη φωλιά του. Η συνέχεια της ιστορίας αλλά και οι τελευταίες μέρες του Τρίτου Ράιχ περιγράφονται στο επόμενο μυθιστόρημα με τον τίτλο "Διατάσσεσαι να επιζήσεις". Η σκηνοθέτρια Τατιάνα Λιόζνοβα μετέφερε στην τηλεόραση το μυθιστόρημα με εξαιρετική επιτυχία:</p><p>https://www.youtube.com/playlist?list=PLE5JfEyknT3LG7IlZmVN7Q_3kI6pbskfB</p><p><br></p><p>"Οι «17 στιγμές της άνοιξης» (σε επανάληψη στον 902, παλαιότερα στην ΕΡΤ) είναι η πιο γνωστή σειρά της σοβιετικής περιόδου. Αν κι έχει 36 χρόνια στην πλάτη της, μπορούμε και σήμερα να την παρακολουθήσουμε με ενδιαφέρον. Πρόκειται για την τηλεοπτική μεταφορά του πολυδιαβασμένου ομότιτλου μυθιστορήματος του Γιουλιάν Σεμιόνοφ. Η πλοκή, που στηρίζεται σε ιστορικά γεγονότα, ξεδιπλώνεται μέσα σε 17 ημέρες και διαδραματίζεται κυρίως στο Βερολίνο, στις αρχές του 1945, όταν έχει κριθεί η οριστική ήττα της Γερμανίας και εξελίσσονται οι ανοιχτές και οι υπόγειες διαπραγματεύσεις για το διεθνές μεταπολεμικό τοπίο. Κεντρικός χαρακτήρας είναι ένας Σοβιετικός κατάσκοπος, ο Στίρλιτς, στέλεχος της γερμανικής αντικατασκοπείας, τον οποίο υποδύεται ο Βιατσεσλάβ Τίχονοφ.</p><p><br></p><p>Οταν η ασπρόμαυρη αυτή σειρά προβλήθηκε πρώτη φορά, το 1973, την είδαν περίπου 200 εκατ. άτομα, ενώ και σήμερα εξακολουθεί να προβάλλεται στα ρωσικά κανάλια, ακόμα και πάνω από μία φορά τον χρόνο, ενώ φέτος βγήκε και σε έγχρωμη ή μάλλον επιχρωματισμένη κόπια. Στα 12 επεισόδια παρεμβάλλεται αρχειακό κινηματογραφικό υλικό, ενώ σκιαγραφούνται, ξανά με τη χρήση αρχειακού υλικού, τα πορτρέτα κορυφαίων στελεχών του Τρίτου Ράιχ, όπως του Γκέμπελς, του Χίμλερ, του Γκέρινγκ, του Μπόρμαν. Ηθοποιοί υποδύονται τον Χίτλερ, τον Στάλιν και άλλα υπαρκτά ιστορικά πρόσωπα, αλλά πάντα η φωνή είναι off, εκτός κάδρου.</p><p><br></p><p>Εχει ειπωθεί ότι ο Στίρλιτς είναι ο Σοβιετικός Τζέιμς Μποντ, αλλά ο παραλληλισμός δεν είναι ακριβής. Η σειρά δεν έχει ειδικά εφέ, καταδιώξεις, εκρήξεις, πιστολίδι και επικίνδυνες μοιραίες γυναίκες. Στηρίζεται στις πολύ καλές ερμηνείες, στους διαλόγους, στη δυνατή πλοκή, στο ιστορικό σχόλιο και στο περίτεχνο ψυχολογικό κλίμα, στις σχέσεις του Στίρλιτς με τους Γερμανούς συνεργάτες του και όχι στην καταιγιστική δράση. Η σειρά είναι μάλλον αργή, αλλά έχει ύφος, ατμόσφαιρα, βρίσκεται στον αντίποδα των χολιγουντιανών κατασκοπευτικών υπερπαραγωγών.</p><p><br></p><p>Θα αδικούσαμε τις «17 στιγμές» αν τις χαρακτηρίζαμε απλώς ρετρό ή σοβιετική προπαγάνδα. Ασφαλώς υπάρχει η διάσταση της προπαγάνδας, μόνο που εδώ αυτή έχει κυρίως αντιφασιστικό και ουμανιστικό χαρακτήρα, πέρα από την εμφανή προσπάθεια υπεράσπισης της τότε σοβιετικής γραμμής για ειρηνική συνύπαρξη. Αν και η σειρά δείχνει ότι ο φασισμός αποκτηνώνει τον άνθρωπο, οι Γερμανοί δεν απεικονίζονται σαν καρικατούρες, έτσι που αναρωτιέται κανείς, μαζί με τον Στίρλιτς, το πώς η χώρα που γέννησε τον Μπετόβεν και τον Γκαίτε στάθηκε ικανή για τόση θηριωδία. Οι «17 στιγμές» μιλούν για τα παλιά, αυτά που δεν ζήσαμε, όμως τα ερωτήματα που θέτουν στον τηλεθεατή δεν είναι ρετρό. Ο φασισμός του 20ού αιώνα ηττήθηκε, ωστόσο η «καρδιά του σκορπιού» δεν βασίλεψε οριστικά."</p><p>(Πηγή: Καθημερινή - Μια κλασική ιστορική σειρά, άρθρο της Μαριαννας Τζιαντζη)</p><p><br></p><p>Μετάφραση Απόστολος Κοτσιώλης</p><p>Ανάγνωση Γρηγόριος Καλογιάννης</p><p>Η ηχογράφηση δεν έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα. Επιτρέπεται η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση και ενσωμάτωση, με αναφορά στην πηγή και τους δημιουργούς.</p>
April 8, 2025
<p>Τίτλος πρωτότυπου: Wilkie Collins "The Dream Woman" (1855)</p><p><br /></p><p>Υπερφυσικό διήγημα που δημοσιεύτηκε αρχικά ως «The Ostler», δεύτερο μέρος του «The Holly Tree Inn», στο Extra Christmas Number του Household Words για τον Δεκέμβριο του 1855. Αργότερα συμπεριλήφθηκε στo «Queen of Hearts» ως «Η ιστορία του αδελφού Μόργκαν για τη γυναίκα των ονείρων». Μία εκδοχή μεγέθους νουβέλας της ιστορίας προσαρμόστηκε από τον Κόλινς για την αναγνωστική του περιοδεία στην Αμερική, με τον υπότιτλο «Ένα μυστήριο σε τέσσερις αφηγήσεις». </p><p><br /></p><p>Ο Ισαάκ Σκάτσαρντ ξυπνά τη νύχτα των γενεθλίων του και βλέπει την εμφάνιση μιας γυναίκας που προσπαθεί να τον μαχαιρώσει με ένα χαρακτηριστκό μαχαίρι. Επτά χρόνια αργότερα παντρεύεται τη Ρεβέκκα Μέρντοχ, παρά την επιθυμία της μητέρας του, η οποία την αναγνωρίζει από την περιγραφή του Ισαάκ ως τη γυναίκα του ονείρου. Η Ρεβέκκα αρχίζει να πίνει και εκπληρώνει την προφητεία επιτιθέμενη σε αυτόν στα γενέθλιά του. </p><p><br /></p><p>Το έργο υπάρχει ελευθέρα διαθέσιμο εδώ: </p><p>https://gutenberg.org/ebooks/74549</p><p><br /></p><p>Μετάφραση και ανάγνωση Γρηγόριος Καλογιάννης</p><p>Η ηχογράφηση δεν έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα. Επιτρέπεται η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση και ενσωμάτωση, με αναφορά στην πηγή και τους δημιουργούς.</p>
Pod Engine is not affiliated with, endorsed by, or officially connected with any of the podcasts displayed on this platform. We operate independently as a podcast discovery and analytics service.
All podcast artwork, thumbnails, and content displayed on this page are the property of their respective owners and are protected by applicable copyright laws. This includes, but is not limited to, podcast cover art, episode artwork, show descriptions, episode titles, transcripts, audio snippets, and any other content originating from the podcast creators or their licensors.
We display this content under fair use principles and/or implied license for the purpose of podcast discovery, information, and commentary. We make no claim of ownership over any podcast content, artwork, or related materials shown on this platform. All trademarks, service marks, and trade names are the property of their respective owners.
While we strive to ensure all content usage is properly authorized, if you are a rights holder and believe your content is being used inappropriately or without proper authorization, please contact us immediately at [email protected] for prompt review and appropriate action, which may include content removal or proper attribution.
By accessing and using this platform, you acknowledge and agree to respect all applicable copyright laws and intellectual property rights of content owners. Any unauthorized reproduction, distribution, or commercial use of the content displayed on this platform is strictly prohibited.
